Een brug te smal

’’Waar gaan jullie heen?’’, vraagt de brugwachter van de Blauwpoortsbrug in Bolsward. ’’Onze volgende bestemming is Harlingen.’’ ’’Dan moet je die kant op,’’ reageert hij en wijst naar links. ’’Ik zal de Sint Jozefbrug even voor jullie openen.’’

Op zijn fiets komt de brugwachter achter ons aan en tijdens het openen van de brug maken we een praatje. ’’Zijn er veel motorbootvaarders die deze route naar Bolsward varen?,’’ vraag ik geïnteresseerd. ’’Dat valt wel mee. Voor veel bootbezitters blijkt dit gedeelte van de Elfsteden vaarroute toch iets te uitdagend.’’

Vertwijfeld kijk ik de brugwachter aan. ’’Te uitdagend?’’. ’’Ja, velen beginnen aan de route, maar keren vervolgens weer snel om. Een aantal bruggen is redelijk smal. Ik heb al een paar keer meegemaakt dat boten flink beschadigd terugkwamen na een aanvaring met een brug.’’

De woorden van de brugwachter klinken niet echt bemoedigend, maar weerhouden ons niet om onze geplande route via de Wytmarsumer Feart te vervolgen.

’’Even verderop heb je Brug boer Bos, dat is een zelfbedieningsbrug. Die gaat niet helemaal open, dus het is belangrijk dat je zoveel aan de linkerzijde onder de brug doorvaart,’’ geeft de brugwachter ons als tip mee.

In 2017 hebben we deze route ook gevaren. Toen met een huurboot van circa 10 meter. Toen ging het goed, met onze eigen boot zal het ook wel goed gaan.

Even later komen we inderdaad bij Brug boer Bos aan. Voor de automatische bediening van de brug moet je op een knop drukken. Ruimte om af te meren is er niet. De knop zit op een onhandige plek. Yvonne staat op het voordek en moet zich in allerlei bochten wringen om bij de knop te kunnen, terwijl ik onze boot vrij van de wal probeer te houden. We hebben geluk dat er slechts een zuchtje wind staat.

De brug opent zich en zoals geadviseerd door de brugwachter probeer ik zoveel mogelijk de linkerzijde aan te houden. We komen er zonder kleerscheuren doorheen, maar vragen ons wel af waarom zelfbedieningsknoppen bij bruggen altijd op zulke onlogische plekken zitten. 

Onze redactieboot is slechts 3 meter breed en 8 meter lang en manoeuvreert gemakkelijk door de smalle doorvaarten en oeververbindingen door. Daarnaast is het rustig onderweg. Af en toe een tegenligger. Zoals bij Witmarsum een platbodem. De schipper staat met een rood aangelopen hoofd en met opperste concentratie aan het helmhout, terwijl zijn vrouw op het voordek met een pikhaak in haar hand staat. 

’’Het is passen en meten,’’ roept hij ons toe bij het passeren.

Na een overigens prachtige vaartocht komen wij in Harlingen aan. We meren af voor een fraaie Vedette en raken in gesprek met de eigenaren, die ook bezig blijken te zijn met de Elfsteden vaartocht maar dan tegen de klok in. ’’We willen morgen naar Bolsward, maar twijfelen nog of we de route die jullie hebben gevaren moeten doen.’’

De boot blijkt bijna 3,5 meter breed. ’’Ik zou het niet doen,’’ is mijn advies. Het stel kiest wijselijk voor een alternatieve route naar Bolsward.